Svako od nas kada čuje reč vetrenjača pomisli na Holandiju, čiji su pejzaži vekovima istačkani sa hiljadama vetrenjača. Vetrenjače predstavljaju rane tehničke veštine i domišljatost koja se naizgled izgubila tokom industrijske revolucije, kada su fosilna goriva zamenila vetar i vodu kao najkorišćeniji izvor energije. Neki ljudi u 21. veku zalažu se za energiju vetra zato što je čista i obnovljiva.
Elektricitet dobijen energijom vetra oslanja se na kretanje vazduha preko propelera koji pokreće turbinu. Vetar se stvara kao rezutat temperaturnih razlika na površini zemlje. Vazdušne mase kreću se iz predela visokog atmosferskog pritiska ka predelima sa niskim pritiskom. Energija vetra stvara veoma malo gasova staklene bašte i postojaće dokle god sunce sija i vetar duva. Ipak, postoje poteškoće za uvođenje energije vetra.
Ova energija, kao i drugi oblici obnovljive energije, rade efektno samo u određenim geografskim i klimatskim područjima. Brzina i pravac vetra mogu varirati dnevno, na čas i sezonski. Na primer, vetrovi su jači tokom dana nego tokom noći. U predelima umerene klime vetar teži da bude jači tokom zime nego tokom leta. Stoga, turbine na vetar imaju ekonomski smisao ako, u proseku, vetar duva minimalno brzinom od 16 do 20 km/h veći deo kalendarske godine. Vetar koji duva manjom brzinom ne može da pokreće velike propelere i time obrće turbine.
Ovim turbinama je potreban relativno veliki otvoreni prostor kako drveće i zgrade ne bi uticale na brzinu vetra. Kritičari farmi vetra tvrde da turbine utiču na migraciju ptica i slepih miševa i da estetski uništavaju predeo i izazivaju nervirajuće treperenje kada se sunčeva svetlost odbija od rotirajućih propelera.