Opasan otpad, u koji spada i kućni opasan, najlakše možemo prepoznati pomoću sledeće kategorizacije (osobina):
1. Zapaljivost
2. Korozivnost
3. Reaktivnost
4. Toksičnost
5. Kancerogenost
Opasan otpad možemo prepoznati i po ovim oznakama na pakovanju:
Radioaktivni otpad definiše se kao materijal koji sadrži radionukleide sa koncentracijom ili stepenom radioaktivnosti većim od propisanih vrednosti i za koje nije predviđena nikakva primena. Ova vrsta otpada se odlaže na posebne, za tu svrhu predviđene, lokacije bez namere da se materijal ponovo koristi. Radioaktivni otpad se klasifikuje na otpad vrlo malog, malog, srednjeg i velikog inteziteta zračenja.
Godišnje se u svetu generiše oko 10.000 m³ otpada velikog inteziteta zračenja. Radioaktivni otpad potiče uglavnom od nuklearnog goriva, akcidenata kao što je bio Černobilj, vojnih programa, medicini i usled povećanja količine prirodnih radionuklida kao posledice aktivnosti ljudi.
Radioaktivni otpad može da se klasifikuje na sledeći način:
– Otpad vrlo malog inteziteta zračenja. To je radioaktivni otpad koji može da se odlagaže zajedno sa običnim otpadom.
– Otpad malog inteziteta zračenja. To je otpad koji sadrži male koncentracije jedinjenja koji emituju beta i gama zrake. Ne zahteva posebne mere odlaganja osim kada sadrži jedinjenja koja emituju alfa zrake.
– Otpad srednjeg inteziteta zračenja je otpad koji potiče iz redovnog održavanja u nuklearnim elektranama i sadrži nešto veće koncentracije jedinjenja koji emituju alfa, beta i gama zrake.
– Otpad velikog inteziteta zračenja. Ovaj otpad uglavnom predstavlja istrošeno ili delimično prerađeno nuklearno gorivo. Može da sadrži velike koncentracije proizvoda fisije koji emituju beta i gama zrake. Zbog velikog nivoa zračenja, potrebno je sprovesti posebne mere za odlaganje ovog otpada.
Vitrifikacija odnosno ostakljivanje je postupak u kojem se materijal prevodi u staklasto stanje termičkim postupkom. Tom prilikom se radionuklidi i druga neorganska jedinjenja vezuju u staklastu matricu. Radioaktivan materijal se teško izlužuje iz staklaste matrice. Za radioaktivni otpad velikog inteziteta zračenja obavezna je vitrifikacija.
Otpad manjeg inteziteta se odlaže u posebno pripremljene plitke rovove/sanduke u kojima se radioaktivna jedinjenja prirodno razgrađuju tokom perioda od 200-300 godina. Radioaktivan otpad sa velikim periodom poluraspada se odlaže na velikim dubinama u stabilnim geološkim formacijama.
Medicinski otpad definiše se kao čvrsti otpad koji nastaje tokom dijagnoze, tretmana ili imunizacije ljudi ili životinja, pri istraživanjima koja se odnose na ove aktivnosti, u proizvodnji ili ispitivanju bioloških sredstava. Najčešće sadrži: upotrebljene zavoje, upotrebljeno laboratorijsko staklo, korišćene hirurške rukavice i instrumente, igle, mikrobiološka sredstva, amputirane organe i slično.
Medicinski otpad je neophodno odvojiti od komunalnog otpada, posebno skladištiti i pakovati. Postoje dve kategorije generatora medicinskog otpada: veliki i mali. Veliki generatori medicinskog otpada stvaraju više od 100 kg otpada mesečno. To su bolnice, zdravstveni domovi, domovi za negu bolesnih i starih lica i medicinske laboratorije. Mali generatori otpada su privatne lekarske i zubarske ordinacije, veterinarske ordinacije i apoteke.
Medicinski otpad se može tretirati na više načina. Najčešće se primenjuju sagorevanje i sterilizacija. Sagorevanjem se obezbeđuje smanjenje zapremine otpada i izdvajanje metalnog i staklenog otpada. Sterilizacijom se uništavaju patogeni mikroorganizmi i omogućuje dalje odlaganje otpada klasičnim postupcima.
Medicinski otpad se može tretirati na više načina. Najčešće se primenjuju sagorevanje i sterilizacija u autoklavu. Sagorevanjem se obezbeđuje smanjenje zapremine otpada i izdvajanje metalnog i staklenog otpada. Sterilizacijom u autoklavu se uništavaju patogeni mikroorganizmi i omogućujue dalje odlaganje otpada klasičnim postupcima.